BICOS XEADOS

A brisa nocturna abriu a fiestra. Unha sombra ocultou a lúa. Sentín frío baixo as mantas. Volvínme na cama. Os seus brazos arrodeáronme. Apretoume contra o seu peito e bicoume. A pesar da frialdade do seu tacto, as súas caricias queimábanme a pel. O meu corpo arqueouse involuntariamente do pracer que me producía o seu contacto. Cubriume de bicos xeados mentres as súas mans percorrían cada centímetro da miña pel.
(...)
Chegou o amencer. Os primeiros raios de sol golpeáronme o rostro. Abrín os ollos somnolenta cos recordos da noite anterior amontoándose na miña cabeza. Baixei almorzar. Pasei distraidamente os dedos polo pasamáns acariñando a superficie lisa da varanda mentres baixaba as escaleiras. Cheguei á cociña e decidínme por algo doce: torradas con mermelada. Mirei o calendario que colgaba da parede: era catorce de febreiro, o día en que se adoraba ao deus pagán Eros e os homes e mulleres agasallaban ás súas parellas con rosas e bombóns. A música de Aquelarre soaba na habitación:
“ Muéstrame tu cuello y deja que mis colmillos rompan la piel...”


LUCÍA SURRIBAS ( 4º ESO A)